معرفی و بررسی انیمیشن TMNT 2007- لاکپشتای نینجا

انیمیشن TMNT 2007 یه کار اقتباسی از شخصیتایی هست که توی فرهنگ عمومی ما به خوبی شناخته شدن. انیمیشن سریالی لاکپشت های نینجا، یکی از جذاب‌ترین کارایی هست که خیلی از ما توی دوران کودکی و نوجوانیمون از تلویزیون دیدیم.

شخصیت پردازی‌های جالب و کار گروهی این انیمیشن، قادره حس همدلی زیادی رو ایجاد کنه و در‌عین حال، هیجان و لذت یه کار اکشن رو به نمایش بذاره.

یکی از مشکلایی که با بعضی از اقتباسا و منجمله لاکپشتای نینجای 2007 دارم اینه که گرافیکشون نمی‌تونه حق مطلبو ادا کنه. متحرک سازی ها خوبه ولی طراحی شخصیت و فضا، اصلا نمی ذاره که حسی که از تصویرگری کمیکیش میگرفتی رو دریافت کنی. تصویرگری سریال، دو بعدی و به سبک کمیکای ابرقهرمانی آمریکایی بود ولی این انیمیشن سینمایی، طراحی سه بعدی داره و اتمسفر تصویرگریش، به کلی متفاوته.

تصویرگری دو بعدی و کمیکی، یه سری موهبت‌ها داره من‌جمله این که مثل یه جور زبان نوشتاری بسیار موجز عمل میکنه. یه تصویرگری حرفه ای، می تونه حس کاریزمای بسیار بالایی رو منتقل کنه. انیمیشنای دو‌بعدی، شانس زیادی برای انتقال احساسات درونی و افکار انتزاعی رو دارن، اگر که به دست گروه تصویرگری خوبی رقم بخورن. این انیمیشن سینمایی، فاقد کاریزمایی هست که تصویرگری انیمیشن سریالی داشت.
داستان‌پردازی لاکپشتای نینجای 2007 هم خلاقیت بخصوصی نداره و ما به سرعت، به سمت پایانبندی حرکت میکنیم و از همون ابتدا هم میشه حدس زد که قراره چه اتفاقی بیوفته. گره های داستانی، چنگی به دل نمیزنن و همینم به نوبه ی خودش، ابهت لاکپشتا رو زیر سوال میبره.
حضور لاکپشت‌های نینجا، درست مثل یک باگ عمل میکنه. اونا نتیجه ی جهشی هستن که انتظار نمیرفت اتفاق بیوفتن. توی اغلب اقتباسایی که از این داستان صورت گرفته، ماجرای شکل گرفتن 4 لاکپشت جهشویافته و استادشون به این برمیگرده که با یه ماده ی رادیواکتیوی برخورد داشتن.
هرچند که نتیجه‌ی این جهش، در ظاهر داره یه داستان ابرقهرمانی و پر از مبارزه رو ایجاد میکنه ولی حسی که درون مخاطب خودش ایجاد میکنه بیشتر از این حرفاست. یعنی اونا یه تصویر مثالی از موهبت‌هایی هستن که می تونن نصیب هر کدوم از ما بشن. موهبت‌هایی که جنبه ی متافیزیکی هم ندارن و در نتیجه‌ی برخورد ما با نوعی آگاهی، ادراک و علم، ایجاد میشن. تجاربی که سطح ادراک ما رو افزایش میدن و باعث میشن تا نگاه عمیق تر و انتقادی تری به دنیای اطرافمون داشته باشیم.
اونوقته که بسته به سطح ادراکمون، متوجه مشکلاتی میشیم که توی این دنیا وجود داره. توی جامعه ای که لاکپشت های نینجا زندگی میکنن، افراد زیادی هستن که قدرت اینو دارن تا با نابهنجاری مبارزه کنن اما میشه حدس زد که لزوما به اندازه ی این افراد، احساس مسئولیت نمی‌کنن.
توی این انیمیشن سینمایی، لئو در حالی به جامعه ی شهری برمیگرده که میبینه هرج و مرج، زیاد شده و طی این مدت، دیگه گروه لاکپشتا فعالیت گذشته رو نداشتن تا بتونن این هرج و مرجا رو مهار کنن. صرفا رافائل هست که خارج از ضابطه و خودسرانه فعالیت داشت چون در مقابل جامعه ی اطرافش، احساس مسئولیت میکرد و دوست داشت که تغییری رو ایجاد کنه.

این حس مسئولیت، نه تنها تاثیر اجتماعی این کاراکترهای زیرزمین نشین رو افزایش میده بلکه باعث میشه تا در نظر مخاطب خودشون به نوعی کاریزما برسن. اونا رسما صاحب یه سازمان خصوصی و مستقل هستن که مرام خاص خودشون رو طراحی کردن و زیر نظر استادشون کار میکنن. اونها از تعلیمات و مرام خودشون بهره میبرن و تغذیه میکنن و برای انجام دادن کاری که درسته، نیاز به دریافت هیچ چک یا امضا کردن هیچ سندی ندارن.
به‌سختی هم میشه متهم‌شون کرد به خودخواهی و خودسر بودن چون طبیعتشون با مردم سطح زمین متفاوته و جزو جامعه‌ی انسانی به‌حساب نمیان. و جالب اینجاست که افرادی رو نجات میدن که از گونه و نژاد خودشون نیستن و صرفا همگی توی یک قلمرو زندگی میکنن.

آیا TNMT 2007 انیمیشن خوبیه؟
این کار، خیلی مناسب بچه هاست ولی داستانش پیچیدگی کافی برای سرگرم کردن یک فرد بالغ رو نداره؛ مگه اینکه واقعا این ژانرا و این مدل کارتونا که از روی شخصیتای محبوبتون ساخته شده باشه رو دوست داشته باشین.
داستانی که گره های چندانی نداشته باشه و نگاهش به نبرد خیر و شر، به نگاه ساده و سطحی نگرانه است، به سختی ممکنه توسط افراد بالغ، مورد استقبال قرار بگیره.

در جریان TMNT 2007 ما لئو رو میبینیم که موقتا گروهو ترک کرده بود و دوباره به خونه برمیگرده. دلیل این موضوع برمیگرده به اینکه این فرد، از ابتدا روحیه‌ی رهبری داشته و به عنوان باهوش ترین فرد گروه هم شناخته شده؛ یعنی این قدرت رو داره که بقیه رو مدیریت کنه و نقطه ضعفاشون رو پوشش بده.
حالا به دستور استادشون مدتی از گروه جدا شده تا بتونه مهارتای خودشو یاد بگیره و نسبت به توانایی‌های خودش به نوعی شهود برسه. لئو عموما به‌عنوان محوری‌ترین شخصیت شناخته شده و همیشه توی راس مبارزات قرار میگرفت و توی این انیمیشن هم بار زیادی رو به دوش میکشه.

جمع‌بندی
ای‌کاش لاکپشت‌های نینجا، دوباره با همون گرافیک کمیکی بازتولید میشد چون به‌شخصه با شیوه های دیگه‌ی پویا نماییش نتونستم ارتباط خاصی برقرار کنم و شخصیتا بیشتر در نظرم خنده دار و شبیه کدو حلوایی جلوه میکنن. با این وجود، حتما یه عده دوستشون دارن که داره این همه فرانچایزای مختلفی ازشون ساخته میشه.
مهم‌ترین ایرادی که میشه به این فیلم انیمیشنی گرفت هم ساده بودن بیش از حد داستانشه وگرنه شکی درونش نیست که می تونه برای بچه‌ها و طرفدارای واقعی لاکپشتای نینجا، جذاب جلوه کنه.